Historical Fiction
21 to 35 years old
2000 to 5000 words
Tamil
Story Content
கி.பி. ஏழாம் நூற்றாண்டு, பாண்டிய தேசம். குன்றுகளால் சூழப்பட்டிருந்த கானகத்தில், சிறுத்தை கண்களைப் போல மின்னும் விழிகளுடன் ஒரு இளம் பெண் நின்றாள். அவள் பெயர் வள்ளி. அவள் குலதெய்வம் பார்வதி. வள்ளி, குறவர்களின் தலைவியாக நியமிக்கப்பட இருந்தாள், ஆனால் அவளுடைய மனம் காதலைத் தேடியது.
அதே நேரத்தில், தெற்கே அமைந்திருந்த பேரரசை ஆட்டிப் படைத்தான் தாரகசுரண். அவனுடைய அட்டூழியங்களை நிறுத்த யாரும் இல்லை. தேவர்கள் அஞ்சினர், முனிவர்கள் கதறினர். ஆனால் தாரகனுடைய கொடுமைகள் பார்வதியின் காதுகளுக்கு எட்டியபோது, அவளுக்கு கோபம் எழுந்தது. அவனை அழிக்கும் சக்தி கொண்ட ஒருவரை உருவாக்க அவள் முடிவு செய்தாள்.
வள்ளி அறியாதது ஒன்று இருந்தது. அவள் பிறப்பதற்கு முன்னரே, அவள் வாழ்க்கை சிவனின் மைந்தன் முருகனுக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டது. விதியின் விளையாட்டு விசித்திரமானது. வள்ளி தன் தோழிகளோடு கானகத்தில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தாள்.
திடீரென, ஒரு முதியவர் உருவத்தில் முருகன் அங்கு தோன்றினார். அவர் வள்ளியிடம் தன் தாகத்தைத் தீர்க்க தண்ணீர் கேட்டார். வள்ளியின் தோழிகள் முதியவரின் தோற்றத்தைக் கண்டு பயந்தனர், ஆனால் வள்ளியோ கருணையுடன் அவருக்கு தண்ணீர் கொடுத்தாள்.
அவர் தண்ணீர் குடித்த பிறகு, வள்ளியின் அழகில் மயங்கி அவளை அடைய விரும்பினார். வள்ளி மறுத்தாள். கோபம் கொண்ட முருகன், அவளைத் துரத்த ஆரம்பித்தான். வள்ளி பயந்து ஓடினாள். அப்போது விநாயகர் அவளுக்கு உதவ வந்தார்.
விநாயகர் ஒரு பெரிய யானையாக உருமாறி, வள்ளியை பயமுறுத்தினார். பயத்தில் வள்ளி முருகனை கட்டிப்பிடித்தாள். அப்போது முருகன் தன் உண்மையான ரூபத்தை வள்ளியிடம் காட்டினார். கந்தன் அவளை மணக்க வந்திருப்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.
அவர்களின் காதல் புனிதமானது. ஆனால், தாரகாசூரனின் அட்டூழியங்கள் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக் கொண்டே இருந்தன. தேவர்கள் பார்வதியிடம் சென்று முறையிட்டனர். பார்வதி தன் சக்தியின் ஒரு பகுதியை முருகனுக்கு கொடுத்தாள்.
முருகன், தன் தாயின் ஆசியோடு, தாரகனை அழிக்கப் புறப்பட்டான். ஆறுமுகங்களும் பன்னிரு கரங்களும்கொண்டு, முருகன் தாரகாசூரனுடன் போரிட்டான். தேவர்கள் அனைவரும் கந்தனின் வெற்றிக்காக காத்திருந்தனர்.
தாரகனுக்கும் முருகனுக்கும் இடையே நடந்த போர் உக்கிரமானது. இருவரின் ஆயுதங்களும் மின்னல் வேகத்தில் மோதின. இறுதியில், முருகனின் வேல் தாரகனின் மார்பை பிளந்தது. தாரகசுரண் வீழ்ந்தான். தேவர்கள் ஆர்ப்பரித்தனர்.
தாரகாசூரனின் கொடுமைகள் முடிவுக்கு வந்ததும், முருகன் வள்ளியை திருமணம் செய்து கொள்ள விரும்பினார். ஆனால் வள்ளி, தான் ஒரு சாதாரண குறவப் பெண் என்றும், கந்தன் ஒரு கடவுள் என்றும் தயங்கினாள். முருகனோ அவளை சமாதானப்படுத்தி, அவள் தன்னுடைய வாழ்க்கைத் துணை என்று உறுதிப்படுத்தினான்.
முருகன் வள்ளியையும் தேவசேனாவையும் திருமணம் செய்து கொண்டார். வள்ளி, தன் அன்பால் முருகனின் மனதை வென்றாள். குறவர்களின் தலைவியாக அவள் நியமிக்கப்பட்டாள். குன்றுகளின் சாபம் நீங்கியது. காதல் வென்றது.
இந்தக் கதை நமக்கு உணர்த்துவது என்னவென்றால், அன்புக்கும் வீரத்துக்கும் சாதி, மதம், குலம் என்ற வேறுபாடுகள் கிடையாது. உண்மையான அன்பு எதையும் வெல்லும். பார்வதியின் அருளும், முருகனின் வீரமும், வள்ளியின் அன்பும் இணைந்ததால் தாரகாசூரன் அழிந்தான். நம் வாழ்விலும் அன்பு, கருணை, வீரம் ஆகிய நற்குணங்களை பின்பற்றி வாழ்வோம்.